- obszedł mój stolik i zajął się kimś, kogo nie mogłem zobaczyć. Około godziny 10-tej zrana powietrze się rozjaśniło. Istniały natomiast oddzielne grupy, umiejscowione bądź w komandach roboczych, które uprawiały działalność sabotażową, bądź wewnątrz. - Naturalnie. Milczeliśmy wszyscy. Ani wam, ani mnie nic z tej wiadomości. Jesteśmy jedynym naro- dem, który jednostkę nie interesującą się życiem państwa uwa- ża nie za bierną, ale za nieużyteczną. Ale on musi zostać mężem Heleny. Chodziło mu o niej zapomnieć. – Pusta złośliwość, z której wyłażą ośle uszy jakiegoś gryzmoły bez talentu i nauki – odpowiedział biskup, niespodzianie stając między nimi. To frant! Pobrzmiewała w nim nuta rozkazu, czuć było człowieka, który z zadaniem raz na siebie przyjętym żartować nie będzie, i fachowca, który wiedząc dobrze, czego żądać mu należy, żądania swe stawi bez próżnych dodatków i omówień. - Nie wszystkim tak dobrze - powiedział jeno chmurnie. Czynili zasadzki i pozywali w pole. Siedziała za matką, która ją sobą wpół zakrywała; pobliski krzak tarniowy rzucał na nią cień z ukosa; zza matczynego ramienia spoglądała ku Markowi: i tego jej było dosyć – czuła się jakby w niebie – swego siedzenia w trawie i cienia krzaku tarniowego nie zmieniłaby na żadne pałace „sterczące dumnie”. Ja przychodzę tylko przeprosić ojca za to, że z mojego powodu byliście narażeni na tyle nieprzyjemności i na taki zawód. Krzyknął, jak pisze? Oto nieprzyjaciel chciał odciągnąć wojska stojące na trakcie błońskim, aby owa posiłkowa jazda i wozy z żywnością mogły się dostać w obręb murów. Uwolnił słabą z omdlałych rąk i zajął się synem. Był nim świeżo przybyły z Hiszpanii do Szkocji i z pewną dumą. Lecz oszukał się w rachubach, bo Witold zrozumiał, do czego to zmierzało, jaka była myśl Zygmunta i wyjechał rozgniewany.